CBOS zbadał w jakim stopniu Polacy wspomagali potrzebujących w 2009 r.
Większość Polaków deklarowała, że w minionym roku starała się w jakiś sposób pomóc potrzebującym.
CBOS zbadał w jakim stopniu Polacy wspomagali potrzebujących w 2009 r.
Większość Polaków deklarowała, że w minionym roku starała się w jakiś sposób pomóc potrzebującym. 49% Polaków przynajmniej raz przekazała na cele dobroczynne pieniądze, 37% przekazała rzeczy (np. książki, ubrania), a 12% przynajmniej raz poświęciło innym bezinteresownie własny czas lub usługę.
W roku 2009 łącznie 63% Polaków deklarowało zaangażowanie w jeden w pięciu wymiarów działalności dobroczynnej, jakie wziął pod uwagę CBOS: pomoc pieniężną, rzeczową, nieodpłatne poświęcenie czasu lub usługi, dobrowolną i nieodpłatną pracę na rzecz swojej społeczności lokalnej lub wolontariat.
W roku 2009 jednak liczba Polaków deklarujących udzielanie innym pomocy spadła. W badaniu z ubiegłego roku przekazanie pieniędzy na cele dobroczynne deklarowało 54% Polaków (w tym roku 49%), rzeczy na cele dobroczynne przekazało w 2007 r. 45%, w ubiegłym roku 40%, (w tym roku 37%), swoją pracę na rzecz innych poświęcało w 2008 r. 19% (w tym roku 12%). Zawężył się też zakres wsparcia udzielanego potrzebującym przez Polaków (mniej osób udzieliło zarówno wsparcia pieniężnego, rzeczowego, jak i poświęciło swój czas).
Przekazywanie dóbr i pieniędzy na rzecz potrzebujących najczęściej deklarowały osoby z najwyższymi dochodami na głowę, najlepiej oceniające swoją sytuację materialną, posiadające wyższe wykształcenie i mieszkające w większych miastach. Nieco częściej pomagają kobiety niż mężczyźni, a także osoby w wieku 35-44 lata i respondenci praktykujący religijnie kilka razy w tygodniu.
Swój czas potrzebującym częściej poświęcały osoby z wykształceniem wyższym (zwłaszcza kadra kierownicza i specjaliści) oraz średni personel techniczny i rolnicy.
W żadną formę pomocy nie angażowało się 61% osób bezrobotnych, tyle samo rolników i osób źle oceniających sytuację materialną swojego gospodarstwa domowego, 60% rencistów i 58% osób z wykształceniem podstawowym.
CBOS wyznacza w swoich badaniach tzw.ogólny wskaźnik dobroczynności, który liczony jest jako średnia liczba form dobrowolnego i bezpłatnego zaangażowania w działalność na rzecz swojej społeczności lokalnej lub potrzebujących. Wynosi on dla ogółu dorosłych Polaków 1,24 (w 2007 r. był na poziomie 1,29). Najwyższy wskaźnik dobroczynności mają przedstawiciele kadry kierowniczej i specjaliści wyższego szczebla (2,22), a także grupy osób z wyższym wykształceniem, o dochodach wyższych niż 1500 zł na głowę oraz mieszkańcy największych miast (1,69). Najniższa wartość wskaźnika jest wśród osób bezrobotnych (0,68), rencistów (0,73), osób powyżej 65 roku życia, respondentów najgorzej oceniających sytuację materialną swoich gospodarstw (0,80) oraz badanych z wykształceniem podstawowym (0,86).
Z badań CBOS jasno wynika, że dobroczynność jest powiązana z zaufaniem. Pomocy innym częściej udzielają osoby, które podzielają zdanie, że większości ludzi można ufać; że obecnie trzeba być bardziej wrażliwym i gotowym do pomocy innym (zamiast koncentrować się na walce o własne interesy nie zważając na innych) oraz te, które wierzą, że poprzez wspólne zaangażowanie można rozwiązać niektóre problemy społeczności lokalnej lub pomóc potrzebującym.
Badanie przeprowadzono w dniach 7-13 stycznia 2010 na liczącej 1052 osób reprezentatywnej próbie losowej dorosłych Polaków.
